zondag 18 augustus 2013

kleine zwarte tas.

Voor ons moeke haar verjaardag beloofde ik haar een tas te maken. Ze mocht zelf kiezen wat voor tas ze wou. Ze vond mijn zwarte tas wel mooi, maar ze wou een klein exemplaar. Ons moeke is niet zo'n 'handtassen'-madam, het moet voor haar vooral praktisch zijn, dus 1tje waar enkel haar portemonnee en gsm in paste. Ze had wel kleine tasjes, zo van het sportieve nylon soort. Wel praktisch, maar dat past niet zo bij een meer 'deftige' gelegenheid.

Zo gezegd zo gedaan, ik gebruikte de overschot van mijn zwarte tas, gebruikte een patroontje van een kleine tas uit 'zo geknipt!' en paste dit aan zodat ik dezelfde naad in het midden kreeg, zoals bij mijn tas, maar wel zonder de omslag, voor zo'n kleine tas zou dat te zwaar en niet mooi worden. De tas werd heel simpel, maar eenvoud siert, niet?



Omdat ze in de fourniturenwinkel geen katoenen tassenlint in't zwart hadden, heb ik 3 laagjes baleinenband gebruikt in de plaats, dit is uiteindelijk best goed gelukt.


Ons moeke was content, dus ik ook. Ik hoop dat ze er veel plezier van gaat hebben!!

maandag 5 augustus 2013

Op bezoek in Bulgarije.

Een dik jaar geleden heeft mijn broer en zijn vriendin een huis gekocht in Voditsa een klein dorpje in Bulgarije en deze vakantie gingen we hen daar bezoeken. Omdat Luka mee mocht, was de auto de enige optie. Een afstand van 2400km hadden we voor de boeg. De trip in 1x doen zagen we niet zitten, dus maakten we een tussenstop
 in Slovenië. Om de trip een beetje te breken, zijn we hier een dagje gebleven. We hebben hier een wandeling gemaakt in de Sloveense Alpen. Zeer mooi daar!! 


We hadden in Duitsland veel file gehad en waren blij dat de 2de helft minder druk was. We doorkruisten Duitsland, Oostenrijk, Slovenië, Kroatië, Servië en dan was het eindelijk Bulgarije. Hoe verder we reden, hoe uitgestrekter de landschappen. We wisten niet wat we van Bulgarije mochten verwachten, maar het is 200% meegevallen, wat een mooi land en wat een vriendelijke bevolking (ook al versta je niks van wat ze zeggen)



De weg vinden naar Voditsa was net iets moeilijker (omdat de gps maar tot Oostenrijk ging, was het kaart lezen, dat in combinatie met slechte bewegwijzering in Bulgarije was niet ideaal). Het was redelijk snel donker in Bulgarije en de enige regen die we deze vakantie gezien hebben was juist toen we de kleine wegen op moesten op zoek naar de juiste weg richting Popovo (met dank aan de vriendelijke Bulgaar in een tankstation hebben we deze uiteindelijk, na een uurtje rondrijden in Veliko Tarnovo
 gevonden). Omdat het overdag warm geweest was, verdampte de regen onmiddellijk en kon je nog geen meter voor je zien. Dat in combinatie met een slechte en onverlichte weg was het perfecte kader voor een horrorfilm. Gelukkig zijn we niet stil gevallen of aangevallen door uitgehongerde beren en vonden we uiteindelijk de weg naar mijn broer z'n erf.  We werden er met open armen ontvangen en het heerlijke eten stond al te wachten op ons. 


Na een dagje rusten, hebben we een 3-daagse trektocht gehouden in het Balkangebergte. Omdat Luka mee was, konden we niet slapen in de hutten, dus het was met de tent. Spannend, want we wisten niet wat dat ging geven met Luka, die in de voortent moest slapen. Ik kan onze Luka alleen maar bestoefen, want zo flink dat hij geweest is, hij droeg zijn eigen eten mee de berg op en sliep braaf in de voortent. Aan de hut waar we onze tent wilden opzetten, werden we bijna weg gejaagd. Wat zeggen ze ook alweer? De uitzondering bevestigd de regel? Oh jawel, we ontmoeten daar de meest onvriendelijke Bulgaar en zijn gefrustreerd waakhond. Bjorn is dan toch maar op zijn kousenvoeten aan die Bulgaar gaan vragen of we daar ons tent mochten opzetten. Uit het wijzen en kortaf gebrabbel geraakten we niet wijs, dus zetten we gewoon onze tent op, uit het zicht van de waakhond en hoopten we dat we niet weg gejaagd zouden worden... Normaal was het plan om de tent bij deze hut te laten staan en dan zonder rugzak boven een tocht te maken... Na de boze Bulgaar en het geblaf van zijn waakhond, dat ons heel de nacht uit onze slaap heeft gehouden, hebben we maar beslist dit niet te doen. Met de rugzak naar boven, waar we van het mooie uitzicht genoten en daarna weer terugkeren naar een lager gelegen hut. Hier waren ze wel vriendelijk en legden ze ons uit dat je met een hond niet aan de hutten mocht kamperen. Geen ramp, want iets verder was er een plaats waar je wel gewoon je tent mocht opzetten...
 't Was een leuke tocht door bossen en langs een riviertje. Onze Luka vond het prima, want als er water in de buurt is en hij kan erin, dan is hij content.


Terug in Voditsa hebben we een beetje meegeholpen. Bjorn heeft een muurtje afgewerkt. Ik heb een beetje onkruid helpen uittrekken en we hebben ook nog wat hout gezaagd. Ze hebben het daar mooi voor elkaar. 'k Zou zo aan dat leventje kunnen wennen. Ze hebben geen uitgebreid sanitair, maar met een composttoilet en een gieter in een constructie als je warm wil douchen geraak je al een heel eind... En de ontelbare bronnetjes zorgen voor drinkbaar water.


We hebben dan ook nog een poging gedaan om een ecotrail te doen. Dat zijn uitgestippelde wandelingen, die nog maar pas aan't opkomen zijn in Bulgarije. Een poging gedaan, want eerst vonden we de start van de wandeling niet en daarna bleek de wandeling met laddertjes te zijn. Heel sjiek, maar jammer genoeg durfde Luka hier niet op, dus zijn we al snel teruggekeerd. Niet via de laddertjes waar we hem hadden op gedragen, maar langs boven. Een beetje "off road", moet kunnen... Daarna hebben we gezellig gepicknickt aan een watervalletje. Luka nog goed gezwommen en daarna maar weer terug. 'Zullen we een andere weg nemen' hoor ik onze Bram nog zeggen. Super plan! Zo belanden we op een onverharde weg, na een 4-tal kilometers hobbelen, zijn we toch maar terug gekeerd... (Van "off road" gesproken...)  En toch, 't was een leuke dag!


We hebben super geweldige vakantie gehad!!!

Oh ja, ik vond ook nog wat stofjes in een 2de handswinkeltje ginder (die krijg je later nog wel te zien in enkele projectjes) en ik kreeg al een vroeg verjaardagscadeau van m'n Broer:


Hoe sjiek is dit naaimachien wel niet??

donderdag 1 augustus 2013

Voor als't terug iets frisser wordt.

Dit kleedje maakte ik toen iedereen nog dacht dat we gene zomer gingen krijgen en nog voor ik op verlof ging. Ik had er het volste vertrouwen in dat we weer een hittegolf zouden krijgen en'k heb ook gelijk gekregen. Nu is't nog ff wachten tot het weer wat frisser is voor ik dit kleedje echt aan kan... :)


't Stofje is een coupon van (weer maar eens) het eerste stoffenspektakel waar ik naartoe ging. 'k Heb lang getwijfeld over welk kleedje ik zou maken met dit stofje. Uiteindelijk koos ik een patroontje uit de knipmode van maart 2013 (jurk 12). 'k Denk wel dat het geslaagd is, Bjorn vind bloemetjeskleedjes nogal gauw 'bomma-achtig', maar door de snit vond hij dat niet het geval bij dit kleedje, pfjiew. :)


't Was redelijk eenvoudig om in elkaar te zetten. Aan de zijkanten wordt er een elastiek ingenaaid voor een gefronst effect. Dit heb ik toch 2x moeten proberen. De eerste keer was het gefronst effect bijna niet zichtbaar. Dus nog iets harder trekken aan die elastiek :) En van tevoren bepalen waar ik moest uitkomen...

Toine.

Ik wil jullie graag voorstellen aan de jongste telg van ons gezinnetje: Toine.

Een dikke maand geleden op een regenachtige zondag vonden we een kleine kitten op de stoep voor ons huis. Kletsnat van de regen, onderkoeld, ondervoed en slechts een handpalm groot. Mijn moederhart smolt toen ik dat bolletje daar zag zitten en heb hem dan ook meteen mee naar binnen genomen, waar ik hem opdroogde en opwarmde. We zijn meteen naar een dierenwinkel gereden voor kittenmelk en -voer. Hij beet het tutje van de papfles helemaal kapot, dat hebben we dan ook snel laten varen, zeker omdat hij na die portie kittenmelk wel aan het vaste voer begon. Hij ging van de eerste keer al op de kattenbak (na hem er enkele keren op te zetten). Zijn gewicht op dat moment was 350g.


Luka was meteen verkocht aan dit hummeltje. Gust en Wilber hebben iets meer tijd nodig gehad. We hebben dan ook een dikke week aan't twijfelen geweest of we hem zouden houden. Enkele mensen opgebeld met de vraag of ze geen kitten wouden adopteren, maar helaas.


Na een week was ik kapot. 's Middags naar huis komen om hem eten te geven, alles opzij zetten voor dat hummeltje terwijl er in en rond huis nog zoveel te gebeuren was. Slecht slapen door dit alles en de twijfel of we hem zouden houden en de ongerustheid naar de andere katten toe. Ik was zo kapot dat ik op het punt stond hem naar het asiel te brengen, maar juist op die moment leken Gust en Wilber hem aanvaard te hebben en Bjorn wou er ook niet van weten om hem nog weg te doen. Het was te laat, ons hart was verkocht, hij hoorde al bij ons gezinnetje.
We doopten hem Toine.



Ondertussen weegt hij 1350g en is hij 1 brok energie. Hij vliegt door het huis en speelt met alles dat beweegt. Ondertussen trekt hij ook steeds meer met de andere katten op, die af en toe met hem spelen. Hij trekt vooral naar onze Gust en ligt meestal ook in zijn buurt.



Ook nog even een update over Gust zijn kromme poot. 't Was iets meer dan een jaar geleden dat hij zijn poot gebroken had, toen hij weer mankend binnen kwam. Ik had meteen schrik dat hij zijn poot weer gebroken zou hebben, maar na een bezoek aan de dierenarts, bleek de pin die in zijn poot zat, helemaal dwars te zitten:

Met een kleine ingreep werd de pin eruit gehaald en na een dag liep hij weer vrolijk rond, alsof er niks gebeurd was...