donderdag 1 augustus 2013

Toine.

Ik wil jullie graag voorstellen aan de jongste telg van ons gezinnetje: Toine.

Een dikke maand geleden op een regenachtige zondag vonden we een kleine kitten op de stoep voor ons huis. Kletsnat van de regen, onderkoeld, ondervoed en slechts een handpalm groot. Mijn moederhart smolt toen ik dat bolletje daar zag zitten en heb hem dan ook meteen mee naar binnen genomen, waar ik hem opdroogde en opwarmde. We zijn meteen naar een dierenwinkel gereden voor kittenmelk en -voer. Hij beet het tutje van de papfles helemaal kapot, dat hebben we dan ook snel laten varen, zeker omdat hij na die portie kittenmelk wel aan het vaste voer begon. Hij ging van de eerste keer al op de kattenbak (na hem er enkele keren op te zetten). Zijn gewicht op dat moment was 350g.


Luka was meteen verkocht aan dit hummeltje. Gust en Wilber hebben iets meer tijd nodig gehad. We hebben dan ook een dikke week aan't twijfelen geweest of we hem zouden houden. Enkele mensen opgebeld met de vraag of ze geen kitten wouden adopteren, maar helaas.


Na een week was ik kapot. 's Middags naar huis komen om hem eten te geven, alles opzij zetten voor dat hummeltje terwijl er in en rond huis nog zoveel te gebeuren was. Slecht slapen door dit alles en de twijfel of we hem zouden houden en de ongerustheid naar de andere katten toe. Ik was zo kapot dat ik op het punt stond hem naar het asiel te brengen, maar juist op die moment leken Gust en Wilber hem aanvaard te hebben en Bjorn wou er ook niet van weten om hem nog weg te doen. Het was te laat, ons hart was verkocht, hij hoorde al bij ons gezinnetje.
We doopten hem Toine.



Ondertussen weegt hij 1350g en is hij 1 brok energie. Hij vliegt door het huis en speelt met alles dat beweegt. Ondertussen trekt hij ook steeds meer met de andere katten op, die af en toe met hem spelen. Hij trekt vooral naar onze Gust en ligt meestal ook in zijn buurt.



Ook nog even een update over Gust zijn kromme poot. 't Was iets meer dan een jaar geleden dat hij zijn poot gebroken had, toen hij weer mankend binnen kwam. Ik had meteen schrik dat hij zijn poot weer gebroken zou hebben, maar na een bezoek aan de dierenarts, bleek de pin die in zijn poot zat, helemaal dwars te zitten:

Met een kleine ingreep werd de pin eruit gehaald en na een dag liep hij weer vrolijk rond, alsof er niks gebeurd was...

0 reacties:

Een reactie posten