Op bezoek in Bulgarije.

Een dik jaar geleden heeft mijn broer en zijn vriendin een huis gekocht in Voditsa een klein dorpje in Bulgarije en deze vakantie gingen we hen daar bezoeken. Omdat Luka mee mocht, was de auto de enige optie. Een afstand van 2400km hadden we voor de boeg. De trip in 1x doen zagen we niet zitten, dus maakten we een tussenstop

 in Slovenië. Om de trip een beetje te breken, zijn we hier een dagje gebleven. We hebben hier een wandeling gemaakt in de Sloveense Alpen. Zeer mooi daar!! 

We hadden in Duitsland veel file gehad en waren blij dat de 2de helft minder druk was. We doorkruisten Duitsland, Oostenrijk, Slovenië, Kroatië, Servië en dan was het eindelijk Bulgarije. Hoe verder we reden, hoe uitgestrekter de landschappen. We wisten niet wat we van Bulgarije mochten verwachten, maar het is 200% meegevallen, wat een mooi land en wat een vriendelijke bevolking (ook al versta je niks van wat ze zeggen)

De weg vinden naar Voditsa was net iets moeilijker (omdat de gps maar tot Oostenrijk ging, was het kaart lezen, dat in combinatie met slechte bewegwijzering in Bulgarije was niet ideaal). Het was redelijk snel donker in Bulgarije en de enige regen die we deze vakantie gezien hebben was juist toen we de kleine wegen op moesten op zoek naar de juiste weg richting Popovo (met dank aan de vriendelijke Bulgaar in een tankstation hebben we deze uiteindelijk, na een uurtje rondrijden in Veliko Tarnovo

 gevonden). Omdat het overdag warm geweest was, verdampte de regen onmiddellijk en kon je nog geen meter voor je zien. Dat in combinatie met een slechte en onverlichte weg was het perfecte kader voor een horrorfilm. Gelukkig zijn we niet stil gevallen of aangevallen door uitgehongerde beren en vonden we uiteindelijk de weg naar mijn broer z'n erf.  We werden er met open armen ontvangen en het heerlijke eten stond al te wachten op ons. 

Na een dagje rusten, hebben we een 3-daagse trektocht gehouden in het Balkangebergte. Omdat Luka mee was, konden we niet slapen in de hutten, dus het was met de tent. Spannend, want we wisten niet wat dat ging geven met Luka, die in de voortent moest slapen. Ik kan onze Luka alleen maar bestoefen, want zo flink dat hij geweest is, hij droeg zijn eigen eten mee de berg op en sliep braaf in de voortent. Aan de hut waar we onze tent wilden opzetten, werden we bijna weg gejaagd. Wat zeggen ze ook alweer? De uitzondering bevestigd de regel? Oh jawel, we ontmoeten daar de meest onvriendelijke Bulgaar en zijn gefrustreerd waakhond. Bjorn is dan toch maar op zijn kousenvoeten aan die Bulgaar gaan vragen of we daar ons tent mochten opzetten. Uit het wijzen en kortaf gebrabbel geraakten we niet wijs, dus zetten we gewoon onze tent op, uit het zicht van de waakhond en hoopten we dat we niet weg gejaagd zouden worden... Normaal was het plan om de tent bij deze hut te laten staan en dan zonder rugzak boven een tocht te maken... Na de boze Bulgaar en het geblaf van zijn waakhond, dat ons heel de nacht uit onze slaap heeft gehouden, hebben we maar beslist dit niet te doen. Met de rugzak naar boven, waar we van het mooie uitzicht genoten en daarna weer terugkeren naar een lager gelegen hut. Hier waren ze wel vriendelijk en legden ze ons uit dat je met een hond niet aan de hutten mocht kamperen. Geen ramp, want iets verder was er een plaats waar je wel gewoon je tent mocht opzetten...
 't Was een leuke tocht door bossen en langs een riviertje. Onze Luka vond het prima, want als er water in de buurt is en hij kan erin, dan is hij content.

Terug in Voditsa hebben we een beetje meegeholpen. Bjorn heeft een muurtje afgewerkt. Ik heb een beetje onkruid helpen uittrekken en we hebben ook nog wat hout gezaagd. Ze hebben het daar mooi voor elkaar. 'k Zou zo aan dat leventje kunnen wennen. Ze hebben geen uitgebreid sanitair, maar met een composttoilet en een gieter in een constructie als je warm wil douchen geraak je al een heel eind... En de ontelbare bronnetjes zorgen voor drinkbaar water.

We hebben dan ook nog een poging gedaan om een ecotrail te doen. Dat zijn uitgestippelde wandelingen, die nog maar pas aan't opkomen zijn in Bulgarije. Een poging gedaan, want eerst vonden we de start van de wandeling niet en daarna bleek de wandeling met laddertjes te zijn. Heel sjiek, maar jammer genoeg durfde Luka hier niet op, dus zijn we al snel teruggekeerd. Niet via de laddertjes waar we hem hadden op gedragen, maar langs boven. Een beetje "off road", moet kunnen... Daarna hebben we gezellig gepicknickt aan een watervalletje. Luka nog goed gezwommen en daarna maar weer terug. 'Zullen we een andere weg nemen' hoor ik onze Bram nog zeggen. Super plan! Zo belanden we op een onverharde weg, na een 4-tal kilometers hobbelen, zijn we toch maar terug gekeerd... (Van "off road" gesproken...)  En toch, 't was een leuke dag!

We hebben super geweldige vakantie gehad!!!

Oh ja, ik vond ook nog wat stofjes in een 2de handswinkeltje ginder (die krijg je later nog wel te zien in enkele projectjes) en ik kreeg al een vroeg verjaardagscadeau van m'n Broer:

Hoe sjiek is dit naaimachien wel niet??